Historia pisma, klasa III Szkoły Podstawowej z wizytą w bibliotece

 Pismo obrazkowe, klinowe, alfabetyczne to rodzaje pisma, o których rozmawialiśmy dziś w naszej bibliotece z uczniami klasy III Szkoły Podstawowej w Zielonej. Sumerowie, wynalazcy pisma i Fenicjanie  , twórcy alfabetu, o których tyle mówiliśmy - mam nadzieję pozostaną w naszej pamięci na dłużej.

  Za pomocą przygotowanej prezentacji dzieci dowiedziały się także wielu ciekawostek na temat pisma. Nie zabrakło opowieści o kipu - piśmie węzełkowym i skarbie księżniczki Uminy, która mieszkała na zamku w Niedzicy, i tylko rozszyfrowanie pozostawionego owego kipu mogło wskazać miejsce  ukrycia bogactw Inków.

 Więcej czasu poświęciliśmy hieroglifom egipskim. Uczniowie mieli za zadanie -  narysować- napisać zdanie w piśmie hieroglificznym  na wcześniej przygotowanych tabliczkach glinianych, za pomocą  odpowiednio zaostrzonych patyczków. Poradzili sobie z tym nieźle, a gotowe prace zabrali do domów. Czy łatwo było być uczniem w Egipcie- przekonali się dziś na zajęciach bibliotecznych.

 

 

Historia pisma- klasa II Szkoły Podstawowej

 Na dzisiejsze zajęcia dotyczące historii pisma zaprosiłam uczniów klasy II Szkoły Podstawowej w Zielonej. Dzieci dowiedziały się za pomocą prezentacji, kiedy powstało pismo,kto je wynalazł, dlaczego zaczęto się nim posługiwać i jakie były jego rodzaje. Rozmawialiśmy o Sumerach, którym przypisuje się wynalezienie pierwszego pisma i o Fenicjanach, którzy jako pierwsi wynaleźli pismo alfabetyczne. Nie stroniliśmy także od ciekawostek - pisma węzełkowego, czyli kipu używanego przez Inków, czy egipskich hieroglifów. Na koniec na przygotowanych glinianych tabliczkach dzieci pisały wspomniane hieroglify egipskie. Był to tekst brzmiący w polskim tłumaczeniu następująco :" Słońce świeci na niebie". Zapewniam, nie było łatwe wyrysowania odpowiednich znaków rysikiem na glinie, ale wszyscy świetnie sobie poradzili z tym wyzwaniem. Mogli poczuć się, jak mali Egipcjanie sprzed kilku tysięcy lat uczący się pisać w tym fascynującym języku.

,,Zakochani w świecie" i podróż do Omanu

 Dokładnie 3 lata  temu gościli w naszej bibliotece dziennikarze, podróżnicy i autorzy książek Asia Grzymkowska-Podolak i Jarek Podolak, czyli ,,Zakochani w świecie" - z opowieścią o wyprawie do Indii.  Dziś ponownie zaprosiliśmy Ich, aby zabrali nas w podróż do Omanu - kraju leżącego  w Azji, na Półwyspie Arabskim, nad Morzem Arabskim. Podróż była oczywiście wirtualna, ale interesująca i pozostawiająca wiedzę o kraju mało nam znanym, który choć powierzchnią zbliżony jest do Polski, to liczba jego mieszkańców jest o wiele niższa, liczy ok. 5,049 mln. Przenieśliśmy się więc do kraju pustyń gdzie w zachodniej części znajduje się pustynia  Ar-Rab al-Chali, a w północno-wschodniej części kraju góry. Na wschodnim wybrzeżu Omanu znajduje się Morze Arabskie, zaś Zatoka Omańska - na północy.

Omańczycy, jak przekonywali nas podróżnicy są bardzo gościnni, ciepli i ciekawi obcokrajowców. Żyją w kraju, gdzie temperatury latem dochodzą do 50 stopni Celsjusza, a dużą część obszaru stanowią pustynie. Są narodem tolerancyjnym i żyjącym tradycyjnie. Nie jest też wyjątkiem, by obca rodzina zaprosiła do siebie podróżnych na nocleg, co wydarzyło się w przypadku ,,Zakochanych w świecie".

 Zgromadzeni na spotkaniu oglądali film z Omanu i mnóstwo fotografii. Padały pytania dotyczące podróży i technik fotografii, a także pasji, które uczniowie chcą rozwijać. Dzięki spotkaniu z ..Zakochanymi w świecie" Oman stał się nam bliższy. Pani Asia i pan Jarek prowadzą spotkania interesująco i  w sposób, który skłania nas  do dowiedzenia później się czegoś więcej o prezentowanym miejscu.

  Na spotkaniu obecni byli uczniowie Szkoły Podstawowej w Zielonej wraz z nauczycielami, a także panie z DKK. Dziękuję OSP za udostępnienie sali.

,,Czytelnik roku 2024" - finał konkursu, rozdanie nagród

Maria Dąbrowska - pisarka związana rodzinnie z naszym regionem napisała: ,,Książka i możność czytania, to największy z cudów ludzkiej cywilizacji". Umberto Eco widzi w czytaniu książek otwarcie nowych perspektyw  mówiąc: ,,Kto czyta książki żyje podwójnie", a Cyceron tak chętnie cytowany, żyjący w  I wieku p.n.e. pisarz, filozof, polityk i kapłan  rzymski  głosił, że ,,do szczęścia potrzeba człowiekowi ogrodu i biblioteki" . Prawda, że wielu z nas , zgodziłoby się z tym?

 Nasi czytelnicy wiedzą, że czytanie książek to nie tylko pasja, ale także sposób na rozwój osobisty, relaks, uczenie się i poznawanie. Dlatego z radością wręczam dyplomy i nagrody osobom, które czytają i zdobywają wiedzę.

 5 czerwca odbył się finał konkursu ,,Czytelnik roku 2024". Jak każdego roku, i w tym także nagrodzono najaktywniej czytające osoby dorosłe w naszej bibliotece. Drugą nagrodzoną grupę stanowią najstarsi seniorzy, którzy aktywnie korzystają z zasobów biblioteki przez wiele lat. 

Wśród nagrodzonych znaleźli się następujące czytelniczki i czytelnicy:

1. Bożena Czaplińska 

2. Anna Lech

3. Ewa Zalewska 

 

Wyróżnienia otrzymali

📕 Marianna Malik

📘 Barbara Kasicka

📙Barbara Dymińska

📕 Agnieszka Ulaszewska

📚 Janina Przystup

📚Jadwiga Dziurkowska

📚 Irena Zielska

 

Czytelnicy seniorzy

   📙Pan Włodzimierz Tybulski

i  📘Pani Jadwiga Brejna

 Bardzo dziękuję wszystkim czytelnikom naszej biblioteki za wyniki w czytelnictwie i gratuluję serdecznie nagrodzonym osobom. 💚💛💜

 

 

 

 

 

 

                                                

                                                                    

Konkurs - Czytelnik roku 2024

 Rozstrzygnięty został konkurs ,,Czytelnik roku 2024". Dyplomy, nagrody i wyróżnienia przyznano 10 najaktywniej czytającym osobom.
Najwięcej książek w ciągu 2024 roku przeczytała pani Bożena Czaplińska ( 242 książki), następnie pani Anna Lech ( 165 książek), pani Ewa Zalewska ( 153 książki). Pozostałe osoby, także z imponującą liczbą przeczytanych książek otrzymają wyróżnienia.

DKK- ,,Całe życie" Roberta Seethalera i 12 lat istnienia DKK i Koła Przyjaciół Biblioteki

 ,,Całe życie" Roberta Seethalera to książka, o której rozmawialiśmy na ostatnim Dyskusyjnym Klubie książki. Bohaterem jest Andreas Egger, który od samego początku doświadcza ciężaru egzystencji. Jest sierotą, który jako małe dziecko trafia pod opiekę  bogatego rolnika i musi pracować w jego gospodarstwie, w sercu austriackich Alp. Krajobrazy są piękne, ale życie przynosi mu wiele cierpienia, które przyjmuje, jak się wydaje ze względnym spokojem. Najbardziej przeżywa śmierć młodej żony i już nigdy nie zakłada rodziny. Jako dziecko spotyka się z pazernością i okrucieństwem ze strony opiekuna, ale nie odpłaca mu nigdy tym samym. Książka jest warta przeczytania, a historia Andreasa smutna, ale bardzo ciekawa i skłaniająca do myślenia.

W maju minęło 12 lat istnienia Koła Przyjaciół Biblioteki i DKK, które łączą się ze sobą. Przez ten czas odbyło się wiele spotkań i działań. Gratuluję wszystkim członkom, przyjaciołom, którzy angażowali się przez te lata w działalność organizacji i biblioteki.