Archiwum bloga

wtorek, 31 maja 2011

Adam Świnka z Zielonej

  Adam Świnka  z Zielonej urodził się prawdopodobnie około 1395 roku w Zielonej, jako syn kasztelana dobrzyńskiego. ( Wikipedia) Od 1411 roku studiował w Akademii Krakowskiej
W 1413 został kanonikiem gnieźnieńskim i krakowskim, ok.1427 roku  zaś sekretarzem królewskim Władysława Jagiełły. Zmarł w 1433  lub na początku 1434 roku.
Zasłynął jako poeta polsko-łaciński, niestety jednak nie w pełni doceniony.
Adam Świnka jest bohaterem powieści Karola Bunscha " O Zawiszy Czarnym opowieść". Cytuję jej fragment, kiedy to w Krakowie miał odbyć się symboliczny pogrzeb  zabitego przez Turków słynnego rycerza  Zawiszy Czarnego:

"Mowę żałobną, ostatni hołd cnotom poległego, na zlecenie samego króla wygłosić miał notariusz , kanonik Adam Świnka. Nie jeno wielkiemu rodowi zawdzięczał kanonię i stanowisko królewskiego pisarza . Kształcony w Padwie, Bolonii i Paryżu, mimo młodego wieku zasłynął już słowem i piórem.
Sam ongiś w pacholęcych latach marzył o sławie rycerskiej. Gdy ciężka choroba rozwiala chłopięce marzenia, cały żar niewyżytych pragnień związał z postacią rycerza Zawiszy."

Należał do wyróżniających się osobowości na dworze królewskim, spod jego pióra wyszły w większości wiersze funeralne ( jest to poezja żałobna, wywodząca się ze starożytności). Ich bohaterami byli najczęściej królowa Jadwiga i Zawisza Czarny. Znany jest z hymnu ku czci św. Stanisława.
Utwory tego typu (okolicznosciowe)  utrwalały wiedzę o wydarzeniach i jednocześnie kształtowały opinie na ich temat.





 Karta z fragmentem oficjum o św. Stanisławie, AKKK, Kp 52, k.95v                                                                Po kanonizacji św. Stanisława powstawały hymny i sekwencje na jego cześć. Jednym z autorów sekwencji  i hymnów był także Adam Świnka.




Kantorzy i chór żaków szkoły katedralnej, AKKK, Kp 42, k.17v    

wtorek, 24 maja 2011

"Anastazja " seria Dzwoniące cedry Rosji

Trochę zwlekałam, zanim zdecydowałam się przedstawić tę serię książek,znajdującą się w naszej bibliotece.Tytułowe imię nie ma nic wspólnego z Anastazją Romanow, córką rosyjskiego cara, o której powstało tyle opowieści. 

Pierwszy raz zetknęłam się z książką "Anastazja" surfując po internecie w poszukiwaniu czegoś, co byłoby inne od wszystkich dotychczasowych czytadeł. Natknęłam się wtedy na zdania, które opisywały którąś z pierwszych części "Anastazji". Mówiły o  niezwykłej, a zarazem zwykłej kobiecie, która żyje wraz ze swoim małym synkiem w syberyjskiej tajdze i pomimo prymitywnych warunków, w jakich żyje( sama je wybrała) niczego się nie lęka . Jest szczęśliwa i pragnie podzielić się swoją  niesamowitą wiedzą z innymi ludźmi. Szybko zakupiłam tę serię książek do biblioteki.



Jestem pewna, że ten rodzaj literatury  nie będzie przemawiać do każdego, powiedziałabym raczej, że do niewielu z nas."Anastazję" albo się pochłania, odnajdując w niej cząstkę uśpionej w sobie tęsknoty, albo odrzuca z ironicznym uśmiechem. Cóż, każdy z nas jest inny.



Autor serii "Anastazja" Władimir Megre, rosyjski przedsiębiorca, podczas swojej wyprawy w głąb syberyjskiej tajgi, poznaje dziewczynę, która początkowo wydawała się zwyczajna, ale bardzo szybko okazało się, że posiada niezwykłe zdolności, a sposobem myślenia znacznie odbiega od znanych Władimirowi osób .


Anastazja zakochuje się w Władimirze, później rodzi się ich wspólne dziecko - chłopiec Władimir. Dorosły Władimir odwiedza Anastazję i dziecko w leśnej głuszy, jednocześnie pisze książki, które mają wiernie oddać ich spotkania i  zawierać nauki , które głosi Anastazja. Nigdy dotąd nie trudnił się pisaniem
( w międzyczasie zbankrutował), jednak książki odnoszą ogromny sukces nie tylko w Rosji, ale w wielu innych krajach.
Stosując się do nauk Anastazji  - Władimir walczy o darmowy hektar ziemi dla każdego, kto pragnie założyć rodową osadę, na której zbuduje dom i będzie uprawiał  rośliny mające go wyżywić. W Rosji powstało wiele takich osiedli - siedzib. W Polsce istniały podobne inicjatywy lecz trudno było dojść wszystkim zainteresowanym do wspólnych wizji i wytycznych.

.
W serii książek, o której tu piszę, można doszukać się wielu rzeczy, które mogą zainspirować, pobudzić nasze myślenie . Książki są nadzieją dla tych, którzy uważają, ze człowiek nic nie może sam zmienić w swoim życiu. Anastazja twierdzi, że sami swoją myślą i postępowaniem tworzymy otaczającą nas rzeczywistość, a widmo końca świata , apokalipsy sami ściągamy negatywnym myśleniem.
Można by pisać jeszcze wiele , ale po co, należy po prostu przeczytać książki. Nie trzeba ich wcale kupować. Są dostępne w naszej bibliotece. Na dodatek pisane są prostym i zrozumiałym językiem.
Zyskały one ogromna popularność nie tylko w Rosji, ale także w 10 krajach na obu półkulach. Czy Anastazja istnieje naprawdę, czy jest tylko wymysłem Megre lub kogoś innego? Co naprawdę natchnęło go do napisania takich książek? Skąd czerpał wiedzę? Nawet, jeśli to fikcja, to na pewno piękna i pokazująca inny styl życia.

http://www.anastazja.org
To stronka poświęcona działaniom Anastazjowców w Polsce.



Czytając artykuły i forum, można dowiedzieć się wiele ciekawych rzeczy. Może chociaż niektórzy z was czytających te słowa, zainteresują się ideą rodowych siedlisk - to piękna idea i warto ją szerzyć w czasach, gdy chemiczne trucizny są wszechobecne i sieją spustoszenie wśród ludzi, szczególnie mniej odpornych dzieci.
Naszym obowiązkiem, jako ludzi jest dojrzewać i bronić ziemi przed niszczeniem, bo co nam zostanie, może beton, metal i chemia....

środa, 4 maja 2011

Uczniowie piszą wypracowania.

Jak potrafią pisać nasi przyszli maturzyści? Poczytajcie - naprawdę, bardzo dowcipnie.

Aleksander Głowacki to panieńskie nazwisko Bolesława Prusa.

Anielka mimo zakazu ojca kolegowała się z Magdą i świniami.

Beniowski zabił trzech kozaków. Jeden z nich umarł, a inni uciekli.

Bił swoją żonę, z którą miał dzieci przy pomocy sznurka.

Bohaterów Krzyżaków dzielimy na historycznych i erotycznych.

Była to wyspa położona z dala od morza.

Car zlitował się i zamienił mu karę śmierci na żywot wieczny.

Chłop pańszczyzniany chodził przygarbiony, bo mieszkanie miał ciasne i musiał znosić panu jajka.

Chrobry pomógł odzyskać tron swemu zięciowi Świętopchełkowi.

Danuśka weszła na ławę i zaczęła grać na lutownicy.

Do ludności w Balladach Mickiewicza zaliczamy nie tylko pojawienie się rusałki ale także jęki chłopa pod jaworem.

Dobrze rozwijający się przemysł chemiczny przerabia węgiel na sól kamienną.

Dosyć szybko można się zorientować , ze Izabella nie nadaje się do interesu, który ma Wokulski.

Dr Judym do szkoły chodził w ciotki szpilkach.

Gerwazy wyciągnął szablę i strzelił.

Górnik pogłaskał konia po głowie i cicho zarżał.

Grając na fortepianie koń przeleciał koło okna.

Gramatycznie rzecz biorąc dziewczyna ma inna końcówkę niż chłopiec.

Grazyna poległa w boju, ale przeprosiła Litowara za ten wypadek.

Hanka i Wasylek kochali się tak bardzo, że ona się utopiła, a on umarł z głodu.

Jacek Soplica miał długie rzęsy i dlatego nazywali go wąsalem.
.
Janko Muzykant był niedojedzony.

Jego matka będąc małym chłopcem spadła z drzewa.


Jacek Soplica po swojej śmierci był jakiś nieswój, ale przecież wiedział, ze całe życie poświęcił Ojczyznie

  Nieznany Świat, maj, 2011, str. 81